نخوانده مرا بفهم

دستانم شاید، اما دلم نمی رود به نوشتن؛

این کلمات به هم دوخته شده، کجا؛

احساساتِ من کجا؛

این بار، نخوانده مرا بفهم ...!

قول

تو قول بده با همین بهار خواهی آمد؛

من هر روز خانه ی دلم را؛

تکان خواهم داد ...

ﺭﺍﺯ ﺁﺭﺍﻣﺶ

ﺭﺍﺯ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻧﺒﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ؛

ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ؛

ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ...!

حق

اگر مرگ حق تمامی ادمهاست،
کاش خوشبختی هم حقشان بود...

احتیاج

گاهی برای ادامه دادن...

احتیاج داری کسی زیر بازوانت را بگیرد!

باد

باد

ورق های شعرم را با خود برد

فردا

تمام شهر عاشقت میشوند...