سیزده
من خود آن سیزده ام!
بایگانی
- دی ۱۳۹۲ (۶)
- آذر ۱۳۹۲ (۱)
- آبان ۱۳۹۲ (۸)
- مهر ۱۳۹۲ (۳۴)
- شهریور ۱۳۹۲ (۱۶)
- مرداد ۱۳۹۲ (۱۷)
- خرداد ۱۳۹۲ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۱)
- فروردين ۱۳۹۲ (۱)
آخرین مطالب
- ۹۲/۱۰/۱۳نخوانده مرا بفهم
- ۹۲/۱۰/۱۳قول
- ۹۲/۱۰/۱۱ﺭﺍﺯ ﺁﺭﺍﻣﺶ
- ۹۲/۱۰/۱۰حق
- ۹۲/۱۰/۱۰احتیاج
- ۹۲/۱۰/۰۹باد
- ۹۲/۰۹/۰۶من و زندگی
- ۹۲/۰۸/۲۶زیاده حرفی نیست ...
- ۹۲/۰۸/۱۶یا سیدتی رقیه
- ۹۲/۰۸/۱۲با تو...
پیوندهای روزانه
ولی از تو میخواهم که صبر و توانش را به من عطا کنی و باز هم در کنارم بمانی ...
تو که جای خود داری ...
مدتیست در هنگام خواب های ظهرم رویاهای شیرینی را میبینم ،
رویاهایی که هر آدمی را میتواند خوشبخت و خوشحال نگه دارد ،
مخصوصا رویای شیرین امروزم...
خیلی چسبید...
رسم " خوب " ها همین است
حرف آمدنشان شادت می کند
و ماندنشان...
با دلت چنان می کند
که هنوز نرفته...
دلتنگشان می شوی!
"من" وقتی توی دعاهای یکی باشم
می فهمم که "او" خیلی دوستم دارد...
از همینجا از برخی مسئولین آموزش و پرورش تشکر شدید میکنم که باعث شدن من امسال دانشجو نشم :)
الحق جایگاهی که دارید شایستتونه...
بهترین راه خودکشی اینه که :
========
از رحمت واسعه خدا نا امید بشیم ؛
به یک در بسته خیره بشیم و از یه عالمه درهای باز غافل بمونیم ...
نتونیم کسی یا چیزی ببخشیم ...
دست نیاز بسوی خالق بی همتا دراز نکنیم ...
ظلم کنیم ...
قدر نشناس باشیم ...
فرصتهامون رو بکشیم ...
شکم هامون رو از مال حرام پر کنیم ...
دروغ بگیم ، غیبت کنیم و تهمت بزنیم ...
بین عشق و نفرت ؛ نفرت رو انتخاب کنیم؛
با خانواده و دوستان قطع رابطه کنیم؛
مشورت نکنیم و در مواقع نیاز از کسی کمک نخوایم ...
کتاب نخونیم ...
تعقل و تفکر نکنیم ...
دیده ی عبرت بین نداشته باشیم ...
هدف والایی در زندگی نداشته باشیم ...
مال دنیا بشیم ...
به افکار منفی اجازه جولان در مغزمون بدیم ...
از یک کاه، تو ذهنمون کوه بسازیم ...
خودمون رو دست کم بگیریم ...
به توانایی هامون ایمان نداشته باشیم ...
هزار دلیل شاد بودن رو، قربانی یک یا چند دلیل غمگین بودن کنیم ؛
اعتماد بنفس و عزت نفس نداشته باشیم ...
نخندیم !
....
اگر هرکدوم از موارد بالا رو مرتکب بشیم درواقع خودمون رو کشتیم ... بله گاهی هنوز داغیم و خبر نداریم ...
و بزرگی چه زیبا گفته که : بعضی آدمها در بیست سالگی میمیرن ولی تا هفتاد سالگی به خاک سپرده نمیشن ...
به قولی اومدیم دستشو درست کنیم،زدیم پاشو هم شکوندیم!
بعد از بوجود اومدن یه سری اتفاقات ناخواسته و طی یک فعل و انفعالات و مراجعه به دکتر ، الان تقریبا خواب تنظیم شده، ولی بجاش اشتها کاملا کور شده ، به طوری که 3 روزه ناهار و صبحانه نخوردم و فقط شام بوده و بس (اونم به زور مادر) ، یعنی به هیچ وجه هیچ میلی به خوراک ندارم، یحتمل همینطور پیش بره وزنم برسه به 55 کیلو :دی
الان زندگی شده خواب ، کار ... یا خوابم یا مشغول کار...
متاسفانه این روزگار لعنتی هم به کندی هر چه تمام تر داره میگذره...
خدایا ، عاقبت هممون رو ختم بخیر بگردان...
تا چند وقت دیگه و به امید خدا خواهرم میره خونه بخت و من میمونم و تنهایی ...
بعد این هم مطمئنا در غیابش خونه سوت و کور میشه .
تا وقتی که کنارم هست سعی میکنم شوخی و خنده مون به راه باشه تا این روزهای آخر با خاطره ای خوش این منزل رو ترک بکنه...
از همین جا فرصت رو هم غنیمت میشمارم و روز دختر رو بهش تبریک میگم...